ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΝΑΥΣΙΚΑΣ ΣΑΛΙΑΡΗ – ART EXHIBITION BY NAFSIKA SALIARIS (29.07.2016-16.09.2016)

Ναυσικά Σαλιάρη & Μαίρη Σκόρδια στο Κοινωφελές Ίδρυμα “ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΣ” – Κέντρο Ναυτικής Έρευνας & Παράδοσης, Μιχαήλ Λιβανού 51

EΓΚΑΙΝΙΑ ΈΚΘΕΣΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ: Παρασκευή 29 Ιουλίου, 20:00 μμ

Διάρκεια Έκθεσης: 29 Ιουλίου – 16 Σεπτεμβρίου, Δευτέρα-Παρασκευή 9:00π.μ-16.00 μ.μ.

Τη μουσική θα παρουσιάσει η Μ.Σκόρδια στις 2 Αυγούστου, στις 8 μ.μ., στον κήπο του Ιδρύματος Μαρία Τσάκος.

 

Μία συνάντηση μαγική. Όταν τα χρώματα συνομιλούν με τη μουσική..

Ναυσικά Σαλιάρη, αρχιτέκτονας – ζωγράφος: “ Όταν η Μαίρη έμαθε για την έκθεση που ετοίμαζα, μου πρότεινε να αποτελέσουν τα έργα μου την έμπνευσή της και φυσικά δέχτηκα με μεγάλη χαρά. Είναι η πρώτη μου ατομική έκθεση ζωγραφικής και για τη Μαίρη η πρώτη φορά που τολμά ένα τέτοιο εγχείρημα. Η διαδικασία είχε ως εξής: της έστειλα τις φωτογραφίες των έργων και εκείνη συνέθεσε ένα μουσικό κομμάτι για το καθένα, μπαίνοντας σε μια περιπέτεια εσωτερικής ανίχνευσης των συναισθημάτων που της γεννούσαν. Η πλήρης απουσία λεκτικής επικοινωνίας και επεξηγήσεων μεταξύ μας δυνάμωσε την καθαρή επικοινωνία των τεχνών και τη σύνδεσή τους. Όταν άκουσα τη μουσική, κατάλαβα ότι αυτό που ένιωθα ήταν πολύ κοντά σε αυτό που αισθάνθηκε κι εκείνη.”

Με σπουδές στην αρχιτεκτονική και στη διοίκηση επιχειρήσεων, η Ναυσικά επηρεάστηκε έντονα από την θεωρία της αποδόμησης. Ξεκινώντας “χωρίς θέμα” και συνδέοντας τα έργα της ανά δύο, σε αυτή τη διαδρομή των τριών χρόνων κατάφερε να ασχοληθεί με την ουσία του νοήματος και να έχει αποτέλεσμα. Χωρίς να ξέρει αρχικά που πηγαίνει και τι θα προκύψει, πέρασε ασυνείδητα στην ολοκλήρωση του θέματος περνώντας ένα αισιόδοξο μήνυμα όσον αφορά στην καλλιτεχνική δημιουργία.

Με σπουδές στα μαθηματικά και στη διοίκηση επιχειρήσεων, η Μαίρη, με τη μουσική της, ακολούθησε τη σύνδεση μεταξύ των δύο έργων με το να κάνει το τέλος του ενός μουσικού κομματιού την αρχή του άλλου, σε κάθε μουσικό ζευγάρι.

Μαίρη Σκόρδια, μουσικός: “ Όλη αυτή η διαδικασία ήταν για μένα συγκινητική και μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Υπήρχαν συγκεκριμένες στιγμές που ενώ παρατηρούσα τις φωτογραφίες ενός πίνακα ηχούσε στο μυαλό μου μία μελωδία την οποία, την αμέσως επόμενη στιγμή, έπαιζα στο πιάνο.”

Η κριτικός και ιστορικός τέχνης Ήρα Παπαποστόλου γράφει για την έκθεση: “Στην περίπτωση της Ναυσικάς Σαλιάρη και της Μαίρης Σκόρδια, ο συνδυασμός ζωγραφικής και μουσικής γίνεται με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Η μουσική μοιάζει να εικονογραφεί τα έργα και να τους δίνει ρυθμό και κίνηση. Οι δύο καλλιτέχνιδες μπαίνουν η μία στον ψυχισμό της άλλης και ό,τι εκφράζει η μία με το χρώμα η άλλη το λέει με τις νότες της. Το κάθε ζωγραφικό έργο είναι και ένα μουσικό κομμάτι και, αν και είναι ολοκληρωμένο από μόνο του, με τη συνοδεία της μουσικής – μιας μουσικής που σε ηρεμεί και σε κάνει να ονειρεύεσαι – αλλάζει μορφή.

Μπαλόνια που πετούν στον ουρανό, τοπία στο όριο μεταξύ παράστασης και αφαίρεσης, άνθρωποι με πρόσωπο ή χωρίς, στατικοί ή σε κίνηση, αφαιρετικές συνθέσεις άλλοτε με έντονα και άλλοτε με ζεστά χρώματα που δημιουργούν μια λυρική και ρομαντική ατμόσφαιρα, είναι μερικές από τις εικόνες της Ναυσικάς που μαγεύουν το θεατή με την απλότητά τους. Όσο για τους τίτλους των έργων (Όνειρα, Μπαλόνια, Ίχνη, Στόχος, Παιχνίδι, Επίγνωση, Διαδρομή, Δράση και αναφορές σε χρώματα), τον κάνουν να ταξιδεύει. Εκεί έρχονται οι μουσικές που συνέθεσε η Μαίρη και ενισχύουν τη διάδραση του θεατή με τα έργα. Βλέποντας τους πίνακες και ακούγοντας τη μουσική της, τα μπαλόνια χορεύουν στον αέρα, οι άνθρωποι κινούνται ή παραμένουν απλοί παρατηρητές, όσο περιγράφεται το συναίσθημα της στιγμής, και τα τοπία σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι περπατάς μέσα τους με κατεύθυνση τη γραμμή του ορίζοντα.

Πρόκειται για έναν μαγικό συνδυασμό που σε κάνει να στέκεσαι μπροστά στα ζωγραφικά έργα για ώρα ανακαλύπτοντας τις πιο όμορφες πινελιές τους. Ο θεατής απολαμβάνει μία πανδαισία ήχων και χρωμάτων που του επικοινωνούν πανανθρώπινες τέχνες, τον απελευθερώνουν και του δημιουργούν μία πληρότητα.

Ένα κύριο στοιχείο στη ζωγραφική της Ναυσικάς είναι η επιλογή του τετράγωνου πλαισίου. Μια επιλογή σκόπιμη, αφού η αυστηρότητα του σχήματος ταυτόχρονα την περιορίζει αλλά και της δίνει την ελευθερία που χρειάζεται για να αναπτυχθεί η ζωγραφική διαδικασία. Πρόκειται για ένα διάφανο σχηματικό όριο που επέλεξε η ίδια να πλαισιώσει τη συγκεκριμένη έκθεση. Με τον τρόπο αυτό, τα ερεθίσματα γίνονται ζωγραφικά έργα που εμπεριέχουν τόσο το όνειρο όσο και τη γείωση και οι ζωγραφικές συνθέσεις διαλέγουν για εξέλιξή τους την ανατροπή.

Ο θεατής, ακολουθεί το “παιχνίδι” της έκθεσης, που αφορά στη σύνδεση των έργων – ζωγραφικών και μουσικών – ανά δύο. Αυτό που του μένει τελικά είναι η ένωση και όσμωση των δύο τεχνών που προκύπτει από την απόλυτη – αν και αθόρυβη – επικοινωνία των δύο καλλιτέχνιδων η οποία μετατρέπεται σε μία μαγευτική οπτικοακουστική εμπειρία”.

Η έκθεση παρουσιάστηκε με μουσικά κομμάτια της κας. Μ. Σκόρδια την Τρίτη, 2 Αυγούστου 2016, σε πιάνο.

Photos